POSTMEN / MTS EXAMINATION 2025. - STUDY MATERIALS 1.

 சங்கத்தமிழ் 4- ஆசாரக் கோவை - பெருவாயின் முள்ளியார் -18
• ஆசாரம் என்பது ஒழுக்கம் அல்லது நடத்தை. பெரியோர்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்கை நெறியை பின்பற்றி ஒழுகுதல் ஒழுக்கம் ஆகும். 
• ஆசாரக்கோவை. திருக்குறள் போல பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களுள் இதுவும் ஒன்று. 
• இந்நூலை இயற்றியவர் பெருவாயில் முள்ளியார் எனும் புலவர். 

பாடல்18 : உண்ணும் முறை

நீராடிக் கால்கழுவி வாய்பூசி மண்டலம்செய்து
உண்டாரே உண்டார் எனப்படுவார் அல்லாதார்
உண்டார்போல் வாய்பூசிச் செல்வர் அதுவெடுத்துக்
கொண்டார் அரக்கர் குறித்து.

'உண்ணலும் உனதே உயிர்த்தலும் உனதே
உடலுயிர் மனமெல்லாம் உனதே
எண்ணலும் உனதே இச்சையும் உனதே
என்செயல் பயனெல்லாம் உனதே
என்செயல் பயனெல்லாம் உனதே.'

உணவு உட்கொள்வதற்கு முன்னர் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டிய தூய்மைச் சடங்குகளையும், அவற்றைப் பின்பற்றாதவர்களின் நிலையை பற்றியும் பேசுகிறது.
1. நீராடிக் கால்கழுவி வாய்பூசி மண்டலம்செய்து: உணவு உட்கொள்வதற்கு முன் மேற்கொள்ளப்படும் சரியான தூய்மைப் பழக்கவழக்கங்களை இது விவரிக்கிறது:
o நீராடி: முழுமையாக நீராடி (குளித்து) உடல் தூய்மை செய்தல்.
o கால்கழுவி: கால்களைக் கழுவி சுத்தம் செய்தல்.
o வாய்பூசி: வாயைக் கொப்பளித்து சுத்தம் செய்தல் (ஆசமனம் செய்தல்).
o மண்டலம்செய்து: உணவு உட்கொள்ளும் இடத்தைச் சுத்தம் செய்து ஒரு வட்டம் அல்லது கோலம் போட்டு அமர்தல். இது உணவு உண்ணும் இடத்தை புனிதப்படுத்துவதைக் குறிக்கும்.
2. உண்டாரே உண்டார் எனப்படுவார்: மேற்கண்ட இந்தச் சடங்குகளை முறையாகப் பின்பற்றி உண்டாரே (உணவு உட்கொண்டவர்களே) உண்மையாகவே உண்டார் (உணவு உண்டவர்கள்) எனப்படுவார் என்று கூறப்படுகிறது. அதாவது, இந்தத் தூய்மைச் சடங்குகளுடன் உண்பதே முழுமையான மற்றும் சரியான உணவு உட்கொள்ளும் முறையாகும்.
3. அல்லாதார் உண்டார்போல் வாய்பூசிச் செல்வர்: இந்தச் சடங்குகளைப் பின்பற்றாதவர்கள் (அல்லாதார்) வெறும் "உண்டார்போல் வாய்பூசிச் செல்வர்" – அதாவது, உண்டது போல வாய் கொப்பளித்துச் செல்வார்கள், ஆனால் அவர்கள் உண்மையாகவே சாப்பிட்டதாகக் கருதப்பட மாட்டார்கள். இது சடங்குகளைப் பின்பற்றாதவர்களின் செயலின் போலித்தனத்தை அல்லது அபூரணத்தைக் காட்டுகிறது.
4. அதுவெடுத்துக் கொண்டார் அரக்கர் குறித்து: அவ்வாறு சடங்குகளைப் பின்பற்றாமல் உண்பதை "அரக்கர்கள்" (தீய சக்திகள்) எடுத்துக் கொண்டதாக அல்லது அவர்களுக்கு உரியதாகக் கருதுவார்கள். பாரம்பரிய நம்பிக்கைகளின்படி, அசுத்தமான முறையில் உண்பது தீய சக்திகளை ஈர்க்கும் அல்லது அவர்களுக்கு உணவை அர்ப்பணிப்பதாகக் கருதப்பட்டது. இது ஒழுங்கற்ற அல்லது அசுத்தமான முறையில் உண்ணப்படும் உணவு வீணாகிவிடும் அல்லது எதிர்மறை விளைவுகளை ஏற்படுத்தும் என்பதைக் குறிக்கிறது.
சுருக்கமாக, உணவு உட்கொள்வதற்கு முன்னர் முழுமையான உடல் மற்றும் இடத் தூய்மையைப் பேணுவதும், சரியான சடங்குகளைப் பின்பற்றுவதும் அவசியமானவை. இந்த விதிகளைப் பின்பற்றாதவர்கள், அவர்களின் உணவு வீணாகிறது அல்லது தீய சக்திகளுக்குச் செல்கிறது என்ற கடுமையான கருத்தை இப்பாடல் வலியுறுத்துகிறது.

This verse discusses the traditional purification rituals to be performed before eating and the consequences for those who do not adhere to them.
1. This describes the proper hygiene practices to be observed before partaking in a meal:
o Taking a complete bath to purify the body.
o Washing the feet to cleanse them.
o Rinsing the mouth (performing achamanam).
o Cleansing the eating area and drawing a circle or kolam around it. This signifies consecrating the space where food will be consumed.
2. It states that only those who eat (உண்டாரே) after properly performing these rituals are truly considered to have eaten (உண்டார் எனப்படுவார்). This implies that consuming food with these purification rites is the complete and proper way to eat.
3. Those who do not follow these rituals (அல்லாதார்) merely "உண்டார்போல் வாய்பூசிச் செல்வர்" – meaning, they will just rinse their mouths as if they have eaten, but they are not considered to have truly had a meal. This highlights the superficiality or incompleteness of their action without the proper observances.
4. It suggests that food consumed without adhering to these rituals is considered as if the "Rakshasas" (demons or evil forces) have taken it or that it belongs to them. According to traditional beliefs, consuming food impurely would attract negative entities or be an offering to them. This implies that food eaten in an undisciplined or unhygienic manner is wasted or leads to negative consequences.
In summary, the verse emphasizes the necessity of maintaining complete physical and environmental purity and following proper rituals before eating. It strongly asserts that forgoing these rules renders the meal ineffective or even as food consumed by negative forces.

ஒரு பக்தன் தன்னுடைய இருப்பு முழுவதையும், தன் செயல்களையும், அதன் விளைவுகளையும் இறைவனுக்கு முழுமையாக அர்ப்பணிப்பதை வெளிப்படுத்துகிறது. இது ஆழ்ந்த சரணாகதித் தத்துவத்தைப் பேசுகிறது.
• 'உண்ணலும் உனதே உயிர்த்தலும் உனதே': நான் உண்பதும் (வாழத் தேவையானதை உட்கொள்வதும்) உன்னுடையதே. நான் சுவாசிப்பதும், உயிர் வாழ்வதும் (உயிர்த்தலும்) உன்னுடைய அருளாலேயே நடக்கிறது. என் வாழ்க்கைக்கான அத்தியாவசியத் தேவைகள் கூட உன் கைகளில் உள்ளது.
• 'உடலுயிர் மனமெல்லாம் உனதே': என்னுடைய உடல், உயிர், மற்றும் என் மனம் என எல்லாமே உன்னுடைய சொத்து. என்னுடைய இருப்பின் ஒவ்வொரு அம்சமும் உனக்கே சொந்தம்.
• 'எண்ணலும் உனதே இச்சையும் உனதே': நான் எண்ணுவதும் (சிந்திப்பதும்), என்னுடைய ஆசைகள் அல்லது விருப்பங்களும் (இச்சையும்) உன்னுடைய ஆதிக்கத்திலேயே உள்ளன. என் எண்ணங்களுக்கும் ஆசைகளுக்கும் நீயே ஆதாரம்.
• 'என்செயல் பயனெல்லாம் உனதே': நான் செய்யும் ஒவ்வொரு செயலும் (என்செயல்), அந்தச் செயல்களின் விளைவுகளும், பயன்களும் (பயனெல்லாம்) உன்னுடையதே. என் முயற்சிக்கும், அதன் வெற்றிக்கும், தோல்விக்கும் நீயே காரணம்.
• 'என்செயல் பயனெல்லாம் உனதே.': இந்தப் பல்லவி மீண்டும் மீண்டும் வலியுறுத்தப்பட்டு, முழுமையான அர்ப்பணிப்பையும், தான் ஒரு கருவி மட்டுமே என்ற பக்தனின் ஆழமான உணர்வையும் வெளிப்படுத்துகிறது.
சுருங்கச் சொன்னால், இந்த பாடல், "நான் ஒருவன் இல்லை, என் அனைத்தும் உன்னுடையதே, உன் சித்தப்படியே நடக்கிறது" என்ற முழுமையான சரணாகதி உணர்வை பக்திப் பெருக்குடன் வெளிப்படுத்துகிறது.
என்று சொல்லி கீழே விட்டுவிட்டு, மீண்டும் கையில் சிறிது நீர்விட்டுப் பருகி, 'உண்ணும் உணவு அமிர்தமாக ஆகவேண்டும்' என்று பிரார்த்தித்து உண்ண வேண்டும்.)