ஆசாரக் கோவை - பெருவாயின் முள்ளியார் -88 செய்யத் தகாதன
• ஆசாரம் என்பது ஒழுக்கம் அல்லது நடத்தை. பெரியோர்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்கை நெறியை பின்பற்றி ஒழுகுதல் ஒழுக்கம் ஆகும்.
• ஆசாரக்கோவை. திருக்குறள் போல பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களுள் இதுவும் ஒன்று.
• இந்நூலை இயற்றியவர் பெருவாயில் முள்ளியார் எனும் புலவர்.
பாடல் 88 : செய்யத் தகாதன
உதவிப் பயனுரையார்; உண்டி பழியார்:
அறத்தொடு தாம்நோற்ற நோன்பு வியவார்;
திறத்துளி வாழ்துமென் பார்.
திறமையாகவும் சிறப்பாகவும் வாழ்பவர்களின் குணங்களை விளக்குகிறது:
• தாங்கள் செய்த உதவிகளின் பலனைப் பற்றி வெளிப்படையாகப் பேச மாட்டார்கள்.
• உணவின் சுவை பற்றி எந்தக் குறையும் கூற மாட்டார்கள். கிடைத்ததை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொள்வார்கள்.
• அறவழியில் தாங்கள் மேற்கொண்ட விரதங்கள் அல்லது தவங்களைப் பற்றிப் பெருமைப்பட்டுப் பேச மாட்டார்கள்.
ஆகவே, பிறருக்குச் செய்த உதவியைப் பற்றிப் பேசாமலும், உணவில் குற்றம் கண்டுபிடிக்காமலும், தாங்கள் செய்த அறச்செயல்களால் பெருமை கொள்ளாமலும் இருப்பது திறமையாக வாழ்பவர்களின் குணம் என்பது இதன் பொருள்.
பெரியவர்கள் சொன்ன ஒழுக்க நெறிப்படி வாழ நினைப்பவர் தாம் பிறருக்குச் செய்த உதவியை மற்றவரிடம் சொல்லமாட்டார்; உண்ணும் உணவைப் பழித்துப் பேசமாட்டார்; தான் செய்த நற்செயல்களையும் விரதத்தையும் தாமே புகழ்ந்து உரைக்க மாட்டார்.
This poem describes the qualities of those who live a skillful and excellent life:
• They do not openly talk about the benefits of the help they have given to others.
• They do not find fault with the taste of food. They accept what is given with gratitude.
• They do not boast about the vows or penance they have undertaken for the sake of righteousness.
Therefore, the essence of the poem is that the qualities of those who live a capable life are not speaking about the help they have given, not criticizing food, and not boasting about their virtuous deeds.
• ஆசாரம் என்பது ஒழுக்கம் அல்லது நடத்தை. பெரியோர்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்கை நெறியை பின்பற்றி ஒழுகுதல் ஒழுக்கம் ஆகும்.
• ஆசாரக்கோவை. திருக்குறள் போல பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களுள் இதுவும் ஒன்று.
• இந்நூலை இயற்றியவர் பெருவாயில் முள்ளியார் எனும் புலவர்.
பாடல் 88 : செய்யத் தகாதன
உதவிப் பயனுரையார்; உண்டி பழியார்:
அறத்தொடு தாம்நோற்ற நோன்பு வியவார்;
திறத்துளி வாழ்துமென் பார்.
திறமையாகவும் சிறப்பாகவும் வாழ்பவர்களின் குணங்களை விளக்குகிறது:
• தாங்கள் செய்த உதவிகளின் பலனைப் பற்றி வெளிப்படையாகப் பேச மாட்டார்கள்.
• உணவின் சுவை பற்றி எந்தக் குறையும் கூற மாட்டார்கள். கிடைத்ததை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொள்வார்கள்.
• அறவழியில் தாங்கள் மேற்கொண்ட விரதங்கள் அல்லது தவங்களைப் பற்றிப் பெருமைப்பட்டுப் பேச மாட்டார்கள்.
ஆகவே, பிறருக்குச் செய்த உதவியைப் பற்றிப் பேசாமலும், உணவில் குற்றம் கண்டுபிடிக்காமலும், தாங்கள் செய்த அறச்செயல்களால் பெருமை கொள்ளாமலும் இருப்பது திறமையாக வாழ்பவர்களின் குணம் என்பது இதன் பொருள்.
பெரியவர்கள் சொன்ன ஒழுக்க நெறிப்படி வாழ நினைப்பவர் தாம் பிறருக்குச் செய்த உதவியை மற்றவரிடம் சொல்லமாட்டார்; உண்ணும் உணவைப் பழித்துப் பேசமாட்டார்; தான் செய்த நற்செயல்களையும் விரதத்தையும் தாமே புகழ்ந்து உரைக்க மாட்டார்.
This poem describes the qualities of those who live a skillful and excellent life:
• They do not openly talk about the benefits of the help they have given to others.
• They do not find fault with the taste of food. They accept what is given with gratitude.
• They do not boast about the vows or penance they have undertaken for the sake of righteousness.
Therefore, the essence of the poem is that the qualities of those who live a capable life are not speaking about the help they have given, not criticizing food, and not boasting about their virtuous deeds.
Post a Comment