சங்கத்தமிழ் 4- ஆசாரக் கோவை - பெருவாயின் முள்ளியார் -39
• ஆசாரம் என்பது ஒழுக்கம் அல்லது நடத்தை. பெரியோர்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்கை நெறியை பின்பற்றி ஒழுகுதல் ஒழுக்கம் ஆகும்.
• ஆசாரக்கோவை. திருக்குறள் போல பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களுள் இதுவும் ஒன்று.
• இந்நூலை இயற்றியவர் பெருவாயில் முள்ளியார் எனும் புலவர்.
பாடல் 39 : உண்ணும் முறையில் விடுபட்டவை
தமக்கு என்று உலை ஏற்றார்;
தம்பொருட்டு ஊன் கொள்ளார்;
அடுக்களை எச்சில் படாஅர்; மனைப்பலி
ஊட்டினமை கண்டு உண்க, ஊண்.
(ஒழுக்கம் உள்ளவர்கள்) தங்களுக்காக மட்டுமே (தனியாய்) அடுப்பில் உலை ஏற்ற மாட்டார்கள் (அதாவது, பிறருக்கும் சேர்த்து சமைப்பார்கள்); தங்களுக்காக மட்டும் இறைச்சியை விலைக்கு வாங்க மாட்டார்கள் (அல்லது புலால் உண்ண மாட்டார்கள்); சமையலறையை எச்சில் படாமல் (அசுத்தமாக்காமல்) தூய்மையாக வைத்திருப்பார்கள்; வீட்டில் (நடைபெற்றிருக்கும்) பலியிடுதலில் (இறைவனுக்குப் படையல், பசுவுக்கு உணவிடுதல், பறவைகளுக்கு இரையிடுதல் போன்ற) உணவளிக்கும் சடங்குகள் முடிந்திருப்பதை உறுதி செய்த பிறகே, உணவை உட்கொள்வார்கள்.
தமக்காக மட்டும் சமையல் செய்யமாட்டார்; தெய்வப்பலி அல்லாமல் தனக்காக ஒரு உயிரை கொன்று உண்ண மாட்டார். அடுக்களையை எச்சில் படுத்தமாட்டார்; வைச்வதேவம் (கடவுளுக்கு நிவேதனம், அதிதி, காகம் முதலானவர்களுக்கு படைத்துப்) பின்னரே உணவு உண்ண வேண்டும்.
(Virtuous people) will not light the hearth solely for themselves (i.e., they will cook for others as well); they will not acquire meat solely for themselves (or they will not consume meat); they will keep the kitchen clean, free from remnants/spittle; one should eat only after ensuring that household offerings (like offerings to deities, feeding cows, crows, or the hungry) have been completed.
This poem elucidates one's ethics related to food and cooking, emphasizing selflessness, non-violence, and concern for hygiene.
Post a Comment