Staff Rulings - 122 - Family Pension

 ஆசாரக் கோவை - பெருவாயின் முள்ளியார் -91 அடக்கம்

• ஆசாரம் என்பது ஒழுக்கம் அல்லது நடத்தை. பெரியோர்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்கை நெறியை பின்பற்றி ஒழுகுதல் ஒழுக்கம் ஆகும். 
• ஆசாரக்கோவை. திருக்குறள் போல பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களுள் இதுவும் ஒன்று. 
• இந்நூலை இயற்றியவர் பெருவாயில் முள்ளியார் எனும் புலவர். 

பாடல் 91 : அடக்கம்

மோட்டுடைப் போர்வையோடு,
ஏக்கழுத்தம், தாள் இசைப்பு,
காட்டுளேயானும், பழித்தார் மரம் தம்மின்
மூத்த உள, ஆகலான்.

இந்தச் செய்யுளில், சான்றோர் அல்லது அறிவாளிகள் தவிர்க்கும் சில செயல்கள் குறித்து விளக்கப்பட்டுள்ளது:
1. போர்வையை முகம் தெரியாதவாறு இழுத்துப் போர்த்திக்கொண்டு படுத்துக் கொள்ள மாட்டார்கள். இது, சோம்பல் மற்றும் கவனக்குறைவைக் குறிக்கும் செயல்.
2. கழுத்தை உயர்த்தி, இறுக்கமாக வைத்துக்கொண்டு எதையாவது பார்த்துக் கொண்டிருக்க மாட்டார்கள். இது, ஒருவித இறுமாப்பு மற்றும் அலட்சியத்தைக் காட்டும்.
3. உட்கார்ந்திருக்கும்போது, கால்களால் தரையை உதைத்துக்கொண்டிருக்க மாட்டார்கள். இது, பொறுமையின்மை மற்றும் கவனச்சிதறலைக் குறிக்கும்.
4. காட்டில் இருக்கும் மரங்களைப் பார்த்து, “இந்த மரங்கள் மிகவும் பழமையானவை” என்று இகழ்ந்து பேச மாட்டார்கள். இதன்மூலம், முதியவர்களை இகழ்ந்து பேசக் கூடாது என்று மறைமுகமாக உணர்த்தப்படுகிறது.
ஆகவே, போர்வையை இழுத்துப் போர்த்துதல், கழுத்தை உயர்த்திப் பார்த்தல், காலால் தரையை உதைத்தல், மரங்களை இகழ்தல் ஆகியவற்றைத் தவிர்ப்பது அறிவாளிகளின் குணம் என்பது இதன் பொருள்.

1. They do not lie down with a blanket pulled over their face. This action is symbolic of laziness and carelessness.
2. They do not strain their neck and look with an air of arrogance. This suggests a kind of pride and indifference.
3. When sitting, they do not kick the ground with their feet. This indicates impatience and distraction.
4. They do not look at trees in a forest and criticize them, saying, "These trees are very old." This implicitly suggests that one should not speak ill of the elderly.
Therefore, the poem states that avoiding these actions—covering oneself completely, straining one's neck, kicking the ground with one's feet, and criticizing trees—is a quality of the wise.