சங்கத்தமிழ் 4- ஆசாரக் கோவை - பெருவாயின் முள்ளியார் -56
• ஆசாரம் என்பது ஒழுக்கம் அல்லது நடத்தை. பெரியோர்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்கை நெறியை பின்பற்றி ஒழுகுதல் ஒழுக்கம் ஆகும்.
• ஆசாரக்கோவை. திருக்குறள் போல பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களுள் இதுவும் ஒன்று.
• இந்நூலை இயற்றியவர் பெருவாயில் முள்ளியார் எனும் புலவர்.
பாடல் 56 : தவிர்வன சில
முளிபுல்லும் கானமும் சேரார், தீக் கூட்டார்,
துளிவிழக் கால்பரப்பி ஓடார், தெளிவிலாக்
கானம் தமியர் இயங்கார், துளியஃகி
நல்குர வாற்றப் பெருகினும் செய்யாரே
தொல்வரவில் தீர்ந்த தொழில்.
தொன்றுதொட்டு வரும் நன்னெறியில் வாழ்பவர்கள் (தொல்வரவில் தீர்ந்த தொழில்) தவிர்க்க வேண்டிய சில செயல்களையும் இடங்களையும் பற்றிப் பேசுகிறது. இது ஒரு ஒழுக்கமான மனிதன் எவ்வாறு நடந்துகொள்ள வேண்டும் என்பதை விளக்குகிறது.
• ஆசாரம் என்பது ஒழுக்கம் அல்லது நடத்தை. பெரியோர்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்கை நெறியை பின்பற்றி ஒழுகுதல் ஒழுக்கம் ஆகும்.
• ஆசாரக்கோவை. திருக்குறள் போல பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களுள் இதுவும் ஒன்று.
• இந்நூலை இயற்றியவர் பெருவாயில் முள்ளியார் எனும் புலவர்.
பாடல் 56 : தவிர்வன சில
முளிபுல்லும் கானமும் சேரார், தீக் கூட்டார்,
துளிவிழக் கால்பரப்பி ஓடார், தெளிவிலாக்
கானம் தமியர் இயங்கார், துளியஃகி
நல்குர வாற்றப் பெருகினும் செய்யாரே
தொல்வரவில் தீர்ந்த தொழில்.
தொன்றுதொட்டு வரும் நன்னெறியில் வாழ்பவர்கள் (தொல்வரவில் தீர்ந்த தொழில்) தவிர்க்க வேண்டிய சில செயல்களையும் இடங்களையும் பற்றிப் பேசுகிறது. இது ஒரு ஒழுக்கமான மனிதன் எவ்வாறு நடந்துகொள்ள வேண்டும் என்பதை விளக்குகிறது.
1. முளிபுல்லும் கானமும் சேரார்: காய்ந்த புற்கள் நிறைந்த காடுகளுக்குள் செல்ல மாட்டார்கள். ஏனெனில், காய்ந்த புல் தீப்பற்றிக்கொள்ளும் அபாயம் அதிகம், அது ஆபத்தான சூழல்.
2. தீக் கூட்டார்: (அவ்வாறு கானகத்தில் இருந்தாலும்) தீயை மூட்ட மாட்டார்கள். இது தீ விபத்துக்களைத் தவிர்ப்பதைக் குறிக்கிறது.
3. துளிவிழக் கால்பரப்பி ஓடார்: மழைத்துளிகள் விழும்போது கால்களைப் பரப்பி வேகமாக ஓட மாட்டார்கள். இது இயற்கைக்கு மதிப்பளிப்பது, அல்லது மழையில் வழுக்கி விழாமல் கவனமாக இருப்பதை உணர்த்தலாம். (இது ஒரு நேரடி பொருள், ஆனால் ஆழ்ந்த பொருள் வேறுபடலாம் - இங்கு "வேகமாக ஓடி இயற்கையை மதிக்காமல் இருத்தல்" என்று கொள்ளலாம்).
4. தெளிவிலாக் கானம் தமியர் இயங்கார்: தெளிவில்லாத, அதாவது நன்கு அறியப்படாத அல்லது அபாயகரமான காட்டுப் பாதைகளில் தனியாகச் செல்ல மாட்டார்கள். இது ஆபத்தைத் தவிர்ப்பதற்கான முன்னெச்சரிக்கை.
5. துளியஃகி நல்குர வாற்றப் பெருகினும் செய்யாரே தொல்வரவில் தீர்ந்த தொழில்: சிறிதளவு கூட வறுமை (நல்குரவு) மிகவும் பெருகிவிட்டாலும் கூட, தங்கள் பாரம்பரியமான, தலைமுறை தலைமுறையாக வந்த நல்லொழுக்கங்களுக்கு எதிரான எந்த ஒரு செயலையும் (தொல்வரவில் தீர்ந்த தொழில்) செய்ய மாட்டார்கள்.
நன்னெறியில் வாழ்பவர்கள், காய்ந்த காடுகளுக்குள் செல்ல மாட்டார்கள், தீ மூட்ட மாட்டார்கள், மழைத்துளிகள் விழும்போது கால்களைப் பரப்பி வேகமாக ஓட மாட்டார்கள், அறியப்படாத காடுகளில் தனியாகப் பயணிக்க மாட்டார்கள், மேலும் எவ்வளவு பெரிய வறுமை வந்தாலும், தங்கள் பரம்பரை ஒழுக்கத்திற்கு எதிரான எந்த ஒரு செயலையும் செய்ய மாட்டார்கள். இது அவர்களின் பாதுகாப்பு உணர்வு, இயற்கையுடனான இணக்கம், மற்றும் அடிப்படைக் கொள்கைகளுக்கு எதிரான எந்த ஒரு சமரசத்தையும் மறுக்கும் உறுதியான நிலைப்பாட்டைக் காட்டுகிறது.
அறிவுடையவர் முற்றிய புல்லுள்ள இடமும் அடர்ந்த காட்டிலும் போகமாட்டார்; அங்கு தீ வைத்தலும் செய்யமாட்டார். மழை பெய்யும் பொழுது கால் பரப்பி ஓட மாட்டார்; தந்நந்தனியாக வழி தெரியாத காட்டில் செல்லமாட்டார்; மழையின்றி வறுமை ஏற்பட்ட பொழுதிலும் குடும்ப ஒழுக்கத்திற்கு மாறான தொழிலைச் செய்யமாட்டார்.
This verse discusses certain actions and places that those who live by ancient, established moral principles will avoid. It illustrates how a person of good character should behave.
1. They will not enter forests filled with dry grass. This is because dry grass poses a high risk of fire, making it a dangerous environment.
2. (Even if they are in such a forest) they will not start a fire. This emphasizes avoiding fire hazards.
3. They will not spread their legs wide and run fast when raindrops fall. This could imply showing respect for nature, or being careful not to slip and fall in the rain. (While a direct interpretation, a deeper meaning might exist – here, it suggests not disrespecting nature by rushing).
4. They will not travel alone in unclear or unknown, dangerous forest paths. This signifies a precaution against potential dangers.
5. Even if poverty increases significantly, even to a small extent, they will not engage in any action that goes against their traditional, generational principles of good conduct.
Those who live by righteous principles will not enter dry forests, will not start fires, will not run recklessly when it rains, will not travel alone in unfamiliar forests, and even in the face of extreme poverty, they will not commit any act that goes against their traditional virtues. This demonstrates their sense of self-preservation, harmony with nature, and an unwavering stance against compromising their fundamental principles.
Post a Comment