39. நீ யார் என்னை நில்லென்று சொல்ல?'

தஞ்சை மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த ஐயர் ஒருவர், பட்டுக்கோட்டை யாரை ஒரு படத்துக்குப் பாட்டு எழுத ஒப்பந்தம் செய்தார். பாடல், "ரிகார்டிங்'கும் ஆகிவிட்டது. ஆனால், அதற்கான ஊதியத்தைக் கொடுக்காமல், இழுத்தடித்து வந்தார்.

 ஒரு நாள் ஐயரின் வீட்டுக்குப் போனார் பட்டுக்கோட்டையார்; ஐயரும் இருந்தார். வணக்கம் சொல்லி விட்டு, "முக்கியமான செலவுகளுக்காக சிரமப்படுகிறேன். இன்று எப்படியாவது நீங்கள் பணம் கொடுத்தாக வேண்டும்...' என்றார்.

ஐயரோ, "பணம் இன்னிக்கு இல்லே; நாளைக்கு வேணும்னா வந்து பாருங்கோ...' என்றார்.
ஐயரைப் பார்த்தபடியே நின்று கொண்டிருந்தார் பட்டுக் கோட்டையார்.

"என்ன... நின்னுட்டே இருக்கேள்... போய்ட்டு நாளைக்கு வாங்கோன்னேன்! இல்லே, நிக்கிறதா இருந்தா நின்னுன்டே இரும்...' என்று கூறிவிட்டு, ஐயர் உள்ளே போய் விட்டார்.

முதலில், "நாளைக்கு வாங்கோ' என்றிருந்த மரியாதை, கடைசியில், "நின்னுன்டே இரும்...' என்றும், "வாரும், போரும்...' என்றும் குறையத் தொடங்கி விட்டதைப் புரிந்து கொண்டதும், வந்தது கோபம். பிறகென்ன, அது கவிதைக் கனலாக உருவெடுத்தது. உடனே, சட்டைப் பையிலிருந்து தாளையும், பேனாவையும் எடுத்து, ஏதோ எழுதினார். மேஜையின் மீது வைத்துவிட்டு வீட்டுக்கு, "விர்'ரென்று வந்து விட்டார். வந்து கொஞ்ச நேரம் கழிந்ததும், அந்தக் கம்பெனியிலிருந்து ஒரு ஆள் பணத்துடன் வந்து விட்டான். அவர் துண்டுச் சீட்டில் எழுதி வைத்துவிட்டு வந்த கவிதை இதுதான்.

"தாயால் வளர்ந்தேன்
தமிழால் அறிவு பெற்றேன்
நாயே... நேற்றுன்னை
நடுத் தெருவில் சந்தித்தேன்
நீ யார் என்னை நில்லென்று சொல்ல?'

இதைப் படித்து விட்டுத்தான் அந்த ஐயர் உடனே பணத்தைக் கொடுத்தனுப்பி விட்டார்.
— தில்ரூபா சண்முகம் எழுதிய, "பட்டுக் கோட்டையார்' நூலிலிருந்து...

பிடித்தது -39

இந்தப் பகுதி பொழுதுபோக்கிற்காக அதே நேரத்தில் பல பழைய அரிய தகவல்களை அறிந்து கொள்வதற்காக வெளியிடப்பட இருப்பதாகும். தமிழக நண்பர்களுக்காக மட்டும். இவைகள் எல்லாமே நான் படித்ததில் விரும்பியதை தொகுத்து வைத்தவைகள் தான்.